FIFA RSTP

Wijzigingen FIFA RSTP FIFA blijft niet stil zitten, waardoor het balletje ook buiten het stadion blijft rollen. Per 1 juni 2018 zijn enkele wijzigingen doorgevoerd in de FIFA Regulations on the Status and Transfer of Players (hierna: ‘’FIFA RSTP’’).  De belangrijkste wijzigingen zullen in dit artikel de revue passeren. Just cause De wijzigingen zijn volgens FIFA met name gericht op het ‘handhaven van de contractuele stabiliteit tussen de speler en zijn club’.^[1]  In de sinds 1 juni 2018 doorgevoerde wijzigingen van FIFA wordt vooral de regelgeving omtrent de ‘just cause’ strakker op papier gezet. Als een speler, dan wel club, een contract vroegtijdig wil beëindigen, kan dit in beginsel wanneer daar gerechtvaardigde redenen voor zijn. Een dergelijke gerechtvaardigde reden wordt in de FIFA RSTP een ‘just cause’ genoemd.[2] Één van de doorgevoerde wijzigingen is dat een speler, wanneer een club vanwege onduidelijke redenen laakbaar gedrag vertoont door de speler niet mee te laten trainen of niet in de wedstrijdselectie opneemt, zijn contract kan beëindigen. In meerdere uitspraken van o.a. het Court of Arbitration for Sport (CAS) werd dit reeds uitgesproken door de rechter en nu is deze vaste jurisprudentie omgezet naar regelgeving.[3] Een andere ‘just cause’ waar eerder menig discussie over gevoerd is, is de situatie waarin het uitbetalen van salaris aan de speler uitblijft: na hoeveel uitgestelde betalingen kan de speler in een dergelijke situatie tot contractbeëindiging overgaan? [4] Om hier duidelijkheid over te creëren, is artikel 14bis toegevoegd aan de FIFA RSTP. Voor een speler die twee maanden zijn salaris niet ontvangt, is het in beginsel mogelijk om zijn contract te beëindigen. De speler dient de club eerst schriftelijk in gebreke te stellen na afloop van de termijn van twee onbetaalde maandsalarissen en daarbij een deadline van minstens vijftien dagen te geven om alsnog aan zijn financiële verplichtingen te voldoen. Wanneer de club dan nog niet betaalt, kan de speler de overeenkomst daadwerkelijk ontbinden. Wanbetalers Geheel in lijn met het beleid van FIFA is nog een andere wijziging doorgevoerd: artikel 24 bis.[5] Nadat de afgelopen jaren beslissingen door o.a. de Dispute Resolution Chambre (hierna: DRC) niet gerespecteerd werden, heeft FIFA besloten dat de DRC meer individuele bevoegdheid dient te krijgen.[6]  Aan de hand van dit artikel moeten besluitvormers van de DRC en het Player Status Committee (hierna: PSC), wanneer zij een financiële verplichting aan één van de partijen opleggen, ook meteen een sanctie vaststellen tegen het niet nakomen van de verplichting binnen een afgesproken termijn.[7] Dit is een groot verschil met de situatie van vóór 1 juni 2018. Toen was het zo, dat als een monetaire beslissing niet werd nageleefd, de schuldeiser de FIFA disciplinaire commissie ('FDC') eerst moest vragen een procedure in te leiden en mogelijk een sanctie op te leggen om de betaling af te dwingen. Instead, such sanctions will now be included in the monetary decision, which in principle means less delays for creditors, and less cases for the FDC to deal with. Voortaan zit de straf al in het besluit van één van de besluitvormers, waardoor deze bij niet-naleving direct afdwingbaar is. De bij voorbaat vastgelegde straf kan bestaan uit een transferverbod met een maximum van drie hele transferperiodes. Wanneer spelers na een uitspraak een financiële verplichting jegens een andere partij niet nakomen, hebben zij als hoogst mogelijke straf een wedstrijdverbod van zes maanden. De opgelegde straf kan voor zowel clubs als spelers eerder eindigen, wanneer zij het niet nagekomen bedrag alsnog betalen. Conclusie FIFA wil middels het wijzigen van de FIFA RSTP de contractuele stabiliteit tussen speler en club handhaven en er kan geconcludeerd worden dat met name de positie van de speler is versterkt. Bij een enkele van de doorgevoerde wijzigingen is sprake van codificatie van vaste jurisprudentie van de besluitvormingsorganen van FIFA, waardoor de wijzigingen op papier groter zijn dan in de praktijk het geval is. Sinds 1 juni jl. staat het desalniettemin gecodificeerd in de FIFA RSTP en dat betekent dat een besluitvormend orgaan van FIFA niet langer voor een koerswijziging in de beoordeling kan kiezen. De toevoeging van artikel 24bis, m.b.t. partijen die financiële verplichtingen uit eerdere uitspraken niet nakomen, lijkt een grote stap vooruit voor een snellere afwikkeling van het betalen van financiële verplichtingen. FIFA geeft hiermee meer individuele bevoegdheid aan DRC en PSC, wat geheel in lijn ligt met de koers die zij heeft ingezet. Heeft u vragen over deze wijzigingen of andere vragen over sportrecht? Holla Advocaten is gespecialiseerd in sportrecht. Wilt u meer weten neem dan contact op met onze specialist Jaimy Vanenburg. Dit artikel is geschreven door Jaimy Vanenburg (Advocaat Arbeidsrecht en Sportrecht bij Holla Advocaten) en Sjoerd Vincenten (juridisch medewerker bij Holla Advocaten). [1] FIFA Circular 1625. [2] Bij een ‘just cause’ moet bijvoorbeeld gedacht worden aan een lange ongeoorloofde absentie van een speler, of het te lang niet ontvangen van salaris van een club. [3] Zie bijvoorbeeld: CAS 2014/A/3525 van 17 februari 2015 (Changchun Yatai Football Club v. Marko Ljubinkovic) [4] Eerder werd in de FIFA Commentary slechts door middel van een voorbeeld gerept over een periode van 3 maanden, maar een vastgesteld aantal maanden was er niet. [5] FIFA Circular 1628. [6] De beslissende instantie van de FIFA op het gebied van arbitrage en geschillenbeslechting [7] Controleert de naleving van de voorschriften (FIFA RSTP) betreffende de status en overdracht van spelers.