CSRD: gevolgen voor vastgoedeigenaren

De CSRD is de opvolger van de oude Non-Financial Reporting Directive (‘NFRD’). Onder de NFRD moesten grote ondernemingen een niet-financiële[1] verklaring publiceren over de manier waarop duurzaamheidsaspecten hun prestatie, positie en ontwikkeling beïnvloeden, en wat de effecten van het bedrijf zijn op mens en milieu. Met de introductie van de CSRD is deze verklaring uitgebreid. Op grond van de CSRD moeten ondernemingen vanaf dit boekjaar ook rapporteren over verschillende ESG-onderwerpen, waaronder de impact op klimaat en milieu, mensenrechten en governance. De EU wil met de CSRD transparantie over risico’s en prestaties op gebied van duurzaamheid vergroten en de bedrijfsvoering op dat gebied verbeteren.

Kenmerkend voor de CSRD zijn:

• Materialiteitsbeoordeling: de onderneming moet zowel rapporteren over de effecten van haar activiteiten op mens en milieu, als over de wijze waarop duurzaamheidskwesties de onderneming beïnvloeden (‘dubbele materialiteit’);
• Zorgvuldigheidsonderzoek (due diligence): bedrijven moeten negatieve effecten identificeren en daarover rapporteren. Zie hiervoor in het bijzonder ons blog over de CSDDD.
• ESG-beleid en lange termijndoelstellingen: ondernemingen moeten rapporteren over hun duurzaamheid aan de hand van de drie ESG-gebieden.
• Gedetailleerde rapportageverplichtingen: aan de hand van duurzaamheidsrapportagestandaarden. Dit kenmerk staat centraal in dit blog.

De duurzaamheidsrapportageverplichtingen van de CSRD gelden vanaf dit boekjaar voor ondernemingen die tot op heden vielen onder de NFRD. Vanaf boekjaar 2025 geldt dit ook voor grote ondernemingen die nog niet onder de NFRD vielen. Vanaf boekjaar 2026 vallen ook beursgenoteerde MKB-bedrijven onder de reikwijdte van de CSRD. Wij hebben deze tijdlijn en bijbehorende groottecriteria al inzichtelijk gemaakt in een eerdere blog.

Hoe de duurzaamheidsrapportage eruit moet zien, wordt bepaald aan de hand van een aantal duurzaamheidsrapportagestandaarden: de European Sustainability Reporting Standards (‘ESRS’). De ESRS bepalen per onderneming wat in het rapport moet worden vastgelegd. De ESRS bestaan uit twee delen:

• algemene duurzaamheidsrapportagestandaarden voor alle sectoren, en
• sectorspecifieke duurzaamheidsrapportagestandaarden.

De algemene ESRS kent vier categorieën:

• algemeen (‘cross cutting’ standaarden);
• milieu;
• sociaal; en
• governance.

De inhoud van de sectorspecifieke ESRS is nog onduidelijk. De vaststelling van deze standaarden stond gepland voor 30 juni 2024, maar dit is uitgesteld naar 30 juni 2026. Deze sectorspecifieke duurzaamheidsrapportagestandaarden zijn vooral belangrijk voor sectoren die te maken hebben met hoge duurzaamheidsrisico's of -impact, waaronder de vastgoedsector.

De invloed van een onderneming op mens en milieu, zoals de CSRD omschrijft, omvat ook het vastgoed dat zij huren. Vastgoedeigenaren moeten daarom de noodzakelijke informatie en verduurzamingsdoelstellingen aan hun huurders kenbaar maken, zodat zij aan hun informatieverplichting uit de CSRD kunnen voldoen. Wat deze sectorspecifieke informatie concreet inhoudt, is dus nog onduidelijk. Wat betreft de algemene CSRD-informatie vormen drie onderwerpen de focusgebieden voor de vastgoedsector: emissies, energieverbruik en circulair bouwen. Ook de biodiversiteit in en rondom het pand speelt een steeds grotere rol. Deze onderwerpen vallen allemaal onder de CSRD-categorie ‘milieu’.

De vastgoedsector moet rekening houden met de (manier van) informatieverkrijging om aan de CSRD te kunnen voldoen. Basisinformatie, zoals energieverbruik, is vaak voor de vastgoedeigenaar voorhanden. Het is wellicht minder duidelijk hoe circulair een gebouw is, en welke milieurisico’s gelden voor de gebouwen. Liggen gebouwen bijvoorbeeld in een overstromingsgebied? Ook kan het lastig zijn te bepalen in hoeverre (bedreiging van) biodiversiteit een rol speelt rondom het pand van vastgoedeigenaren.

Hoe de CSRD-informatie exact gemeten en vastgelegd moet worden, zal op termijn blijken. De komende jaren zijn een transitiefase. De verwachting is dat niet direct wordt gehandhaafd.

De CSRD verandert de manier van rapporteren over duurzaamheidsaspecten binnen ondernemingen. Momenteel is nog veel onduidelijk over op welk detailniveau gerapporteerd moet worden, hoe zal worden gehandhaafd en welke sancties er wellicht op niet-naleving van de CSRD zullen staan. Wij gaan ervan uit dat de sectorspecifieke duurzaamheidsrapportagestandaarden meer duidelijkheid zullen scheppen. Wat wél zeker is, is dat ondernemingen zich moeten aanpassen aan de toenemende duurzaamheideisen, willen ze hun positie op de markt behouden.

[1] De term “niet-financieel” impliceert dat de betrokken informatie financieel niet relevant is. Dergelijke informatie heeft echter steeds meer financiële relevantie. Onder het CSRD wordt daarom de term “duurzaamheidsinformatie” gebruikt in plaats van “niet-financiële informatie”.